Na publikację składają się analizy języka wrogości w przekazach prasowych z przełomu lat 2006/2007. Analizując poszczególne elementy i mechanizmy języka wrogości, autorzy ukazują podstawy swoistego „zrytualizowanego antagonizmu”, zastanawiając się, na ile konflikty wyrażane i budowane za pomocą języka wrogości w relacji „my-oni” (który obecnie stał się normą) mogą mieć funkcjonalny charakter dla polskiej demokracji. Czy stanowi to o jej specyfice, czy też wręcz przeciwnie – oddaje globalną tendencję przemian w sferze publicznej? W obu przypadkach oznacza to, że projekt polityki demokratycznej wymaga wypracowania nowych strategii opisu i przemyślenia sensu jej podstawowych kategorii. Niniejszy zbiór analiz, dzięki swojemu archiwalnemu charakterowi, może stanowić empiryczną podstawą do postawienia pytań o kierunek owych przemian oraz o wpływ dyskursu politycznego i dyskursu samej polityki na jakość demokracji.