Autorzy oceniają w szczególności, czy ustawa ta w wystarczający sposób chroni pokrzywdzonego i czy nie powoduje jego wtórnej wiktymizacji. Nowe środki ochrony i pomocy teoretycznie miały bowiem służyć zarówno świadkom, jak i pokrzywdzonym. W praktyce okazuje się jednak, że ustawodawca miał na celu zapewnienie ochrony głównie tej pierwszej grupie, co nie jest zgodne ze standardami prawa unijnego.
Na końcu opracowania zamieszczono pełne teksty analizowanej ustawy oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw.