Pedagogika społeczna jako jedna z subdyscyplin pedagogicznych uprawianych w Polsce liczy już przeszło sto lat, w czasie których znacząco się zmieniała. W jej historii możemy wskazać na okres kształtowania się i wyodrębniania z innych nauk społecznych oraz istnienia warunkowanego określonymi przemianami społeczno-politycznymi, co generowało specyficzne drogi i etapy jej rozwoju. To czas jej twórców i przedstawicieli - osób podejmujących badania naukowe, ale także realizujących specyficzną praktykę wychowawczą. Rozwój instytucjonalny pedagogiki społecznej jest więc bardzo wyraźny, ale także zróżnicowany, bo choć zachowuje ona cały czas swoją określoną ontologiczną i epistemologiczną tożsamość, to jednocześnie na jej gruncie pojawiają się różnorodne nowe rozwiązania. Niniejsze opracowanie poświęcone charakterystyce pedagogiki społecznej, problematyce jej rozwoju, prezentacji poglądów jej twórców i głównych przedstawicieli, a także wypracowanych na jej gruncie koncepcji, wpisuje się w istniejące już w tym względzie badania i prowadzone analizy.