Sara Linton i jej były mąż Jeffrey zajmują się popełnionym w tajemniczych okolicznościach samobójstwem studenta. Niedługo później poważnie zraniona zostaje ciężarna siostra Sary Tess i giną kolejne osoby. Nie wiadomo już, czy są to samobójstwa, czy starannie przemyślane i skrupulatnie upozorowane morderstwa, za którymi stoi ta sama osoba. Co o całej sprawie wie była podwładna Jeffreya Lena, główna podejrzana? Czy mogłaby pomóc w odkryciu prawdziwego mordercy? Karin Slaughter piętrzy przed czytelnikami pytania, buduje napięcie scena po scenie, nie szczędząc makabrycznych opisów. Powieść wciąga w intrygę i zaskakuje nieprzewidzianymi rozwiązaniami, wywołując niezwykle silne emocje. „O, mój Boże! Co się stało? Tessa nie odpowiadała. Leżała bezwładnie i nie stawiała oporu, kiedy Sara przyciskała oddartą skórę z włosami z powrotem na miejsce i kiedy na siłę rozsuwała powieki, żeby dojrzeć źrenice. Próbowała znaleźć puls na tętnicy szyjnej, ale ręce tak jej się trzęsły, że jedynie rozsmarowała palcami krew po szyi Tessy, tworząc jakiś makabryczny wzór. Przycisnęła więc ucho do piersi, a mokry materiał natychmiast przylepił się jej do policzka, kiedy próbowała odnaleźć jakiś znak życia. Nasłuchując, spojrzała w dół, na dziecko. Krew zmieszana z płynem owodniowym sączyła się z dolnych nacięć jak z nieszczelnego kranu. Kawałek jelita wydostał się na zewnątrz przez szerokie rozdarcie w fioletowym bezrękawniku. Sara na ten widok zamknęła oczy i wstrzymała oddech, dopóki nie usłyszała słabych uderzeń serca i nie poczuła niemal niedostrzegalnego unoszenia się i opadania klatki piersiowej siostry.