Piękność Alabamy, dziecko zamożnej rodziny amerykańskiego Południa, duszące się na tradycyjnej, pełnej konwenansów prowincji. Była „zgorszeniem miasta”, zbuntowanym, ekscentrycznym podlotkiem szokującym najpierw rodzinne Mongomery, a potem – u boku sławnego męża – wielki świat. Jej urok polegał na tym, że zawsze była sobą i robiła to, na co przyszła jej ochota. Uroda i naturalność przysparzała jej wielbicieli, szczerość w życiu i sztuce – najczęściej wrogów. Ta książka to klucz do zrozumienia twórczości Scotta Fitzgeralda. Zelda dostarczała mu „literackiej inspiracji”, była archetypem postaci jego powieści, muzą, siłą napędową życia i jego największą miłością. Razem dotarli na szczyt. Dzięki talentowi Scotta i jej wybuchowej osobowości stali się epicentrum szalonej amerykańskiej bohemy barwnej ery jazzu. Zwiedzali świat, używali życia, podsycając alkoholem wewnętrzny ogień, który ich w końcu strawił. Dzięki zachowanym listom z częstych okresów rozłąki Zeldy i Scotta, opowieść jest nie tylko bardziej fascynująca i romantyczna, ale wręcz namacalnie prawdziwa.