Gdy ciężko chory przyjaciel spytał, czy mógłby zostać pochowany na leśnej działce Heinricha w Maine, wybitny biolog uznał, że czas zająć się tematem, który fascynował go od dawna – zwierzęcą formą śmierci. Jak dokładnie zwierzęta radzą sobie z “przejściem na drugą stronę”? Czego możemy się od nich nauczyć? Czy to ekologia, zamykanie się kręgu życia, czy metafizyka? Heinrich skupia swe niezwykle oryginalne i przenikliwe spojrzenie na stworzeniach, od których większość z nas odwraca wzrok z niechęcią: chrząszczach grabarzach, krukach, tych „najlepszych przedsiębiorcach pogrzebowych przyrody”, i zespołowej pracy wilków, lisów, łasic, sępów, kowalików i sikor. Pokazuje też, gdzie i w jaki sposób człowiek wciąż odgrywa swą odwieczną rolę padlinożercy i że nic nie obraca się w proch – tylko w nowe życie.