Książka doktor Nawrockiej dotyczy wyjątkowo ważnej problematyki społecznej, jaką jest starość. Autorka nie tylko z dużą wiedzą, ale też z dużą wrażliwością prezentuje serie oryginalnych badań na temat percepcji ludzi starych [...], ustosunkowań wobec nich [...] i ich satysfakcji z życia, w tym poglądów na miłość [...]. Osadzając swoje badania w teoriach oraz modelach psychologii społecznej, doktor Nawrocka wyraźnie wychodzi poza dominującą tendencję w geropsychologii, która zarówno w Polsce, jak i innych krajach skoncentrowana jest na analizie skutków, jakie procesy starzenia się wywierają na podstawowe funkcje psychiczne. Autorka [...], pytając o to, jak siebie widzą ludzie starzy i jak ich widzą inni, od nich młodsi, pokazuje [...], że warto jest badać inne aspekty starości w miejscu przypisanym ludziom starym przez polskie społeczeństwo. Miejsce to, choć zróżnicowane, nie jest najlepsze. Bardziej bądź mniej negatywne nastawienia i obrazy starych ludzi nie sprzyjają ich integracji społecznej. Co gorsza, rzadko odpowiadają ich żywotności czy potrzebom. W kontekście postępującego procesu starzenia się społeczeństw i wydłużania wieku życia refleksja nad starością i jej godnością jest refleksją istotną. Badania przedstawione przez doktor Nawrocką nie tylko do niej pobudzają, ale też wskazują na konieczność oraz możliwość działania na rzecz ludzi starych. Ich ogromną zaletą, poza rygorem proponowanych narzędzi i trafnością analizy zebranych danych, jest [...] ich tematyka. Z recenzji prof. dr hab. Ewy Drozdy-Senkowskiej