Książka jest cyklem rozmów dotyczących rozwoju osobistego, life coachingu, lecz również życia współczesnej, polskiej rodziny - prowadzonych przez doświadczonego coacha (utożsamienie narratora z autorem) z ośmioletnią, a pod koniec książki dziewięcioletnią Karolcią, członkiem dalszej rodziny. Nie znamy pokrewieństwa. Dziewczynka zwraca się do narratora - wujciu, przyjmując postawę wnikliwego obserwatora życia codziennego. Zadaje mnóstwo pytań, nierzadko przypierając narratora do muru, wprowadzając w konfuzje lub po prostu zmuszając do zajęcia stanowiska w niełatwych sprawach. Na przykład: Dlaczego dorośli są wobec siebie okrutni, a potem się rozwodzą, chociaż wcześniej deklarowali miłość? Dlaczego nakazują dzieciom zachowywanie zdrowych standardów życia (na przykład ograniczanie słodyczy) a sami palą tytoń? Z jakiego powodu sankcjonuje się przemoc wobec zwierząt i przemysł rzeźny, a dzieciom nie mówi się prawdy o pochodzeniu mięsnych potraw? Dlaczego ludzie są gotowi płacić za coaching, choć potem nie korzystają z jego efektów? Za każdym razem coach - wujcio stara się odpowiedzieć Karolci dobierając odpowiedzi i argumenty do jej ośmiu lat. Jednak bardzo często jest zaskakiwany dojrzałością Karolci wynikającą z jej prawdomówności i spójności. Dziecko jest uważnym obserwatorem, reagującym sprzeciwem na najmniejsze przekłamania, elementy hipokryzji lub braku wiarygodności dorosłych. Te i wiele innych pytań pozwala czytelnikowi zrozumieć idee coachingu, mechanizmy własnego oporu i zmiany oraz dokonać świadomej oceny własnej postawy. Na ile to, co robisz, jak myślisz i postępujesz jest dla ciebie użyteczne? Czy to w co wierzysz prowadzi ciebie do celu? Czy jesteś spójny? Czego uczą się od ciebie dzieci?