Józef Garliński (1913–2005), oficer Komendy Głównej AK, więzień Pawiaka, Oświęcimia i kacety w Neuengamme, współtwórca Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie, przez wiele lat prezes Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, działacz społeczny środowiska polskiej emigracji politycznej, członek Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, profesor PUNO. W 1939, jako porucznik 1 pułku szwoleżerów, w ramach Warszawskiej Brygady Kawalerii walczył w wojnie obronnej. Po klęsce wrześniowej udało mu się dotrzeć do Warszawy, gdzie szybko dostał się w struktury konspiracji. Mając 29 lat został szefem Wydziału Więziennego, a następnie Wydziału Bezpieczeństwa Komendy Głównej Armii Krajowej. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Na London School of Economics and Political Science uzyskał tytuł doktora filozofii. Był zapraszany na wykłady do Stanów Zjednoczonych, Kanady, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii i Skandynawii. W Polsce swoją wiedzą mógł dzielić się dopiero po roku 1989. Zawsze i wszędzie bronił dobrego imienia Polski, odkłamywał zafałszowania, upowszechniał prawdę i dokonania. Autor 15 książek, z których najbardziej znane to Oświęcim walczący, Ostatnia broń Hitlera, Enigma.