Przedstawiamy – po 70 latach od powstania – zapis z głębi Zagłady, a zarazem ze środka wbudowanego w ziemię bunkra. Z nory w Kołomyi mówią do nas ci, którzy po likwidacji getta, od zimy 1942/43 po wiosnę 1944, przetrwali obławę funkcjonariuszy i sprzymierzeńców Hitlera. Powstały wówczas tekst dopełniony został już na ziemiach powojennej Polski; całość odnaleziono kilka lat temu. Do dzienników i uzupełniających je wspomnień Marcelego Najdera dodajemy notatki z diariusza żony – Poli. Oboje, wraz z ośmioma innymi żydami, przeżyli w schronie u polskiego gospodarza Andrzej Śliwiaka. Powstała tam niezwykłe, pisane po polski, studium zniewolenia i niezgody na taki świat.