Mapa nieobecnych dyskursów we współczesnych polskich debatach o edukacji jest w coraz większym stopniu zapełniana. Nowe obszary badań empirycznych z użyciem jakościowych i ilościowych metod mieszczących się czy to w pozytywizmie, czy to w społecznym konstruktywizmie; wyrafinowane metateoretyczne analizy polskich i zachodnich dyskursów i ideologii; orientacja na to, co mikro lub na to, co makro, na to, co możliwe do zobiektywizowania, i na to, co stricte subiektywne; coraz mniej kwestionowane i coraz bardziej oczywiste związki nauk o edukacji z politologią, socjologią, filozofią, psychologią, zarządzaniem - wszystko to sprawia, że coraz trudniej jest odnaleźć obszar niezapisany, zakątek, do którego oko i umysł naukowca jeszcze nie dotarły. Wszystkie powyższe uwagi odnoszą się także do analiz selekcyjnej i stratyfikacyjnej funkcji edukacji. W dziedzinie tej opublikowano znakomite książki dotyczące różnych kontekstów relacji między tożsamością, edukacją i strukturą społeczną, w których postrzega się dostęp do wykształcenia zarówno w kontekście wykluczenia i marginalizacji, jak i ruchliwości i awansu społecznego. Analizuje się różnorodne socjologiczne konteksty edukacji zarówno w Polsce, jak i na świecie . W takiej sytuacji książka, którą oddajemy do rąk Czytelnika, może stanowić tylko przyczynek do toczących się debat i sporów, pewne (i mamy nadzieję, że interesujące) dopełnienie lub uzupełnienie poznawanych obszarów.