Pedagogika medialna to jeden z tzw. palących problemów pedagogiki współczesnej – nie bez powodu. Już w połowie XX w. filozofowie i socjolodzy przestrzegali przed złożonością świata współczesnego i wyzwaniami, jakie ze sobą niesie. Nie bez przyczyny najmłodsze pokolenie określane jest mianem „cyfrowych tubylców” – bez najnowszych zdobyczy cywilizacyjnych ich codzienność jest już nie do pomyślenia. Poza oczywistymi korzyściami, niesie to ze sobą szereg niebezpieczeństw i zagrożeń, od uzależnienia od mediów elektronicznych po cyberprzemoc rówieśniczą, zataczającą coraz szersze kręgi wśród dzisiejszych nastolatków, a nawet i uczniów szkół podstawowych. W tej sytuacji głównym zadaniem staje się przygotowanie najmłodszych do życia i funkcjonowania w tak wysoce zcybernetyzowanym społeczeństwie. Tomasz Huk, autor Pedagogiki medialnej, swe badania i wnioski oparł na studium przypadku, poddając analizie reprezentantów najrozmaitszych środowisk i kategorii wiekowych: emerytowanych nauczycieli, wychowanków domów dziecka, informatyków, gimnazjalistów etc. Wspólnym mianownikiem jest tu konieczność sprawnego i przyjaznego funkcjonowania w świecie medialnym.