Autor ukazuje papieża paradoksów – radykała, lecz nie liberała; osobę, która zachęca innych do działania i pozwala im działać, a równocześnie niewolną od autorytaryzmu; człowieka pewnego siebie, a równocześnie odczuwającego ciągłą potrzebę przebaczenia; duchownego, który łączy w sobie religijną pokorę ze zręcznością polityka. Jest to także opowieść o człowieku, który przeszedł głęboką wewnętrzną przemianę, która spowodowała trwałe zmiany w jego osobowości i w poglądach na świat.
Książka jest odpowiedzią na pomówienia dotyczące współpracy kard. Bergoglia z juntą argentyńską.