Książka autora "Palestyńskich wędrówek" nominowanych do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego: opowieść syna o wyzwalaniu się spod wpływu charyzmatycznego ojca, opowieść Palestyńczyka o życiu w okupowanym kraju. Shehadeh urodził się w 1951 roku, trzy lata po tym, jak jego rodzina została zmuszona do opuszczenia domu w zajętej przez Izraelczyków Jafie i przeprowadziła się do Ramallah. Jego dzieciństwo zostało naznaczone poczuciem straty i tęsknoty za tamtym wspaniałym miejscem. Autor wzrastał w cieniu ojca, adwokata i działacza politycznego, który jako jeden z pierwszych Palestyńczyków opowiadał się za utworzeniem dwóch państw, Palestyny i Izraela, przez co był przez swoich rodaków oskarżany o zdradę i kunktatorstwo. Sfrustrowany, w końcu wycofał się z polityki. W 1985 roku został zamordowany przez nieznanych sprawców. Shehadeh opisuje życie pod okupacją izraelską - codzienne trudności, z którymi borykają się Palestyńczycy, polityczne dylematy - pisze też o faktach, które poznał dzięki pracy adwokata - m.in. o brutalnych torturach, którym poddawani są ludzie przetrzymywani w izraelskich więzieniach. W poruszający sposób opowiada o swojej ambiwalentnej relacji z ojcem, rozpiętej między podziwem, miłością, potrzebą akceptacji a chęcią samostanowienia i odnalezienia własnej drogi, także politycznej. Poruszająca, szczera książka.