Latem roku 1683 całą Rzeczpospolitą obiegła wieść o planowanej wyprawie króla Jana III Sobieskiego na Turków. Młody szlachcic, Piotr Rzecki, wydziedziczony przez chciwą macochę, postanawia opuścić rodzinny majątek zaciągnąć się do wojska królewskiego. Wraz ze swym sługą Maćkiem, spryciarzem-samochwałą, wyrusza do Warszawy. W tej podróży wpadają obaj w nie lada tarapaty, ale jako że zuchom zwykle szczęście sprzyja, to i oni wychodzą z licznych opresji bez szwanku. Ponadto Piotr, chłopak niepokorny i zuchwały, niespodziewanie zdobywa sympatię samego króla i zostaje jego pokojowcem. Idąc tropem dalszych przygód młodego Rzeckiego i jego pachołka, wyruszamy z Wilanowa wraz z armią koronną i docieramy pod oblegany przez Turków Wiedeń, by 12 września 1683 roku stać się świadkami barwnie opisanej przez Przyborowskiego bitwy, która na zawsze złamała ofensywną potęgę Turcji, lecz była też ostatnim zwycięskim zrywem chylącej się ku upadkowi Rzeczypospolitej.