Znów będzie o Duni. Tej, która jest taka szczęśliwa! Ale ostatnio Dunia ze smutkiem patrzy na puste krzesło obok w ławce. Siedziała na nim Frida, zanim wyprowadziła się do Uppsali. Dunia nie pozwala nikomu zająć tego miejsca, bo gdzie usiądzie Frida, kiedy wróci? ‒ Frida nie wróci ‒ próbuje jej tłumaczyć pani. ‒ Nigdy nic nie wiadomo ‒ szepcze Dunia. Bo Dunia nigdy nie traci nadziei, nawet jeśli wszystko wydaje się beznadziejne… O przyjemnych, ale też trudnych chwilach w szkole i wśród rówieśników z perspektywy pierwszoklasistki. W sam raz dla początkujących czytelników nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Czytanie ułatwiają prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson. O Duni przeczytacie również w książce „Moje szczęśliwe życie”.