Autobiografia Neila Younga jest jak on sam - pokręcona i pełna poezji, bo też jego kariera i życie splątane są nierozerwalnie. Jak nikt łączy oldskulową tradycję z najnowocześniejszą technologią. Prawdziwy ostatni Mohikanin. Piotr Metz Eliptyczna i osobista. "New York Times" Wspaniała: skromna, uczciwa, zabawna i często poruszająca. Czysta elegancja. "Wall StreetJournal" Inspirująca opowieść o tragedii, triumfie i kolejkach elektrycznych. "The Times" Trudno nie być pod wrażeniem, kiedy ktoś tak wybitny jak Young (…) tak bardzo się przed nami odsłania. "Los Angeles Times" [Neil Young] Nie zawsze podąża dokładnie tam, gdzie byśmy chcieli, a kiedy gdzieś dotrze, nie zawsze zatrzymuje się tam wystarczająco długo, ale czy ktoś naprawdę spodziewał się czegoś innego? "Rolling Stone" Surrealistyczna. Jak przystało na takiego autora, rozkręca się niczym błyskotliwa improwizacja w CrazyHorse (...) od czasu do czasu zachwycając nas jakąś rewelacją. Przekorna opowieść. Orzeźwiająca. "Entertainment Weekly" Pełna życia, pogodna, porywająca, refleksyjna. Z krystalicznych słów i nut Young tworzy opowieść o przyjaciołach. "PublishersWeekly" Szczera, wielowątkowa i absolutnie hipnotyzująca. Vogue.com