Motywem przewodnim Selfie jest biografia Marka Belki; bogata, niekonwencjonalna, a równocześnie konsekwentna, osnuta wokół dwóch pasji profesora – nauki i polityki. W kolejnych rozdziałach książki mamy relację jej bohatera niesłychanie osobistą i nadzwyczaj skromną. Autor nie portretuje tylko siebie, ale też wiele osób, które spotkał na swojej rodzinnej, naukowej i politycznej drodze. Jak sam wyznaje, jego pasją jest „kolekcjonowanie ludzi“ – znanych i nieznanych, zawsze jednak nietuzinkowych. Jednym i drugim poświęca wiele uwagi oraz ciepłego zainteresowania.
Jako narrator własnego losu zachowuje konsekwentnie postawę autoironiczną, zdystansowanego wobec siebie obserwatora, z szacunkiem, a często i z humorem, choć zawsze dyskretnie, kreślącego sylwetki swoich przyjaciół i współpracowników. A byli wśród nich zarówno najwyższej rangi światowi politycy i finansiści, jak i oficerowie ochrony w Iraku. Wiele w tej książce trafnych spostrzeżeń, dotyczących tak nauk ekonomicznych, polityki, jak i najbardziej osobistych relacji rodzinnych. A spaja je mądra, pogodna akceptacja życia, w tym przypadku – co nie bez znaczenia dla satysfakcji lekturowych – życia niezwykle ciekawego, toczącego się na wielu kontynentach i w okolicznościach nie każdemu dostępnych.
Marek Belka, o czym wiedzą wszyscy, którzy słyszeli jego wystąpienia, jest utalentowanym, pełnym temperamentu mówcą. Jest także, o czym przekonuje lektura jego Selfie, autorem uzdolnionym, obdarzonym językowym wyczuciem i stylistyczną inwencją.