Trudno wyobrazić sobie chrześcijaństwo bez relikwii i kultu, który im towarzyszy. Początkowo odnosił się on do relikwii męczenników, ponieważ tylko im oddawana była cześć jako świętym. Źródła wskazują powody, dla których przechowywano je już od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wśród najważniejszych wymieniano: uświęcanie miejsca, w którym spoczywają, rozpowszechnianie kultu i czci świętego. Stanowiły także wzorzec parenetyczny, czyli godny do naśladowania. Wskazywały wiernym dążącym do nieba, jakich postaw oczekuje od nich Kościół. Relikwie były także nadzieją, obroną przed złymi mocami i lekarstwem. Święte szczątki wydobyte z grobu, obmyte w winie, umieszczane były w relikwiarzach, które z czasem stawały się coraz bogatsze. Blask złota i drogich kamieni nigdy jednak nie przyćmił nadprzy­rodzonego blasku relikwii, którego źródłem byli sami święci, pozostający za życia w ścisłej jedności z Chrystusem. Duchową wartość relikwii potwierdził Sobór Trydencki, przestrzegając jednocześnie przed traktowaniem ich jako amuletów czy przedmiotów magicznych. Wierni oczekują wstawiennictwa świętych, których relikwie otaczają czcią. Bogato ilustrowana księga ukazuje postacie znanych świętych oraz dzieje kultu najważniejszych relikwii.