To liryczne, pastelowe haiku prozą - oszczędne w każdym słowie, powściągliwe w ujawnianiu emocji, choć emocji pełne. prof. UW Grzegorz Leszczyński Jest piękna. Ma piękną twarz, zupełnie białą. Ma czarne oczy i włosy jak popiół. Szare. Uśmiecha się do mnie we śnie. Czasem Marcie przychodzi na myśl tamten chłopak. Marek. Czasem widzi jego cień na ekranie laptopa. Siedzi przy swoim małym, zawalonym papierami biurku, schowany w blasku zielonej lampy, i pisze list do niej.