Emmanuel Carrere, ceniony francuski pisarz i reżyser filmowy, dwadzieścia lat temu przeżył religijne uniesienie - zaczął codziennie chodzić do kościoła i przyjmować Eucharystię. Każdą wolną chwilę spędzał nad lekturą Pisma Świętego i dzieł Ojców Kościoła, filozofów i wybitnych teologów. Wszystkie swoje myśli skrupulatnie zapisywał. Jednak pewnego dnia wiara odeszła. Równie niespodziewanie, jak się pojawiła.
Carrere po latach powraca do tych doświadczeń i pisze Królestwo. Stara się - już z pewnej perspektywy i jako sceptyk - zrozumieć, co w istocie przeżył. Spłynęła na niego boska łaska, a może padł ofiarą zbiorowej hipnozy? Opierając się na prywatnych zapiskach odtwarza czas, gdy wierzył wiarą krystalicznie czystą. Nie poprzestaje jednak na opisaniu swoich przeżyć. Wątki autobiograficzne na oczach czytelnika zaczyna przeplatać z coraz odważniejszą interpretacją Pisma Świętego. Z właściwą sobie lekkością, ale i uzbrojony w gruntowną wiedzę, pochyla się nad Dziejami Apostolskimi i w porywający sposób odmalowuje epokę, w której rodziło się chrześcijaństwo. Opowieść autobiograficzna przeradza się tym samym w pasjonujący traktat o uczniach Jezusa i początkach nowej religii. Carrere zestawia ze sobą Ewangelie i Listy Apostolskie, szczególnie dużo miejsca poświęca dwóm Ewangelistom - Pawłowi i Łukaszowi, brawurowo opowiadając ich historie. Tam, gdzie inni badacze bezradnie rozkładali ręce, Carrere wspomaga się pisarską wyobraźnią.
Jak było naprawdę? W jaki sposób niewielka grupka wyznawców Jezusa powołała do życia jedną z najważniejszych instytucji w historii ludzkości?
Autobiografia, esej, traktat filozoficzny, powieść dygresyjna, słowem wielki literacki eksperyment , który wymyka się prostym klasyfikacjom. Zachwyca i wytrąca z równowagi.
Wybitna książka - dla tych, którzy wierzą, bo dzięki niej pogłębią swoją wiedzę na temat narodzin chrześcijaństwa, i dla tych, którzy podobnie jak Carrere wciąż szukają swojego Królestwa.