Wspomnienia Piotra Badmajewa (ps. „Wicher”), których zasadniczą częścią jest opis jego udziału w Powstaniu Warszawskim – a miał wówczas 15 lat – budzą zainteresowanie z trzech powodów. Po pierwsze, dotyczą mniej znanego obszaru walk powstańczych, a mianowicie Żoliborza, Bielan, Marymontu. Po wtóre, tchną szczerością wobec siebie, kolegów, dowódców. I po trzecie, z powodu pochodzenia autora. Jego ojciec był znanym lekarzem w Rosji carskiej. Po rewolucji 1917 roku osiadł w Polsce, lecząc – głównie przy pomocy medycyny tybetańskiej – m.in. czołowych polityków II RP. Matka była Polką i wychowała syna na polskiego patriotę.