Autor, znany brytyjski psycholog, przedstawia historię nagości oraz stosunku do niej w poszczególnych epokach i społeczeństwach świata, skupiając uwagę na trzech aspektach: religijnym, politycznym oraz kultury popularnej. Zarówno ideolodzy religijni, jak i politycy, ikony popkultury oraz kontestatorzy używali nagości w charakterze instrumentu służącego swej ideologii, albo po prostu do dostarczenia rozrywki innym. Od nagich hinduskich joginów i świętego Franciszka z Asyżu, do współczesnych czarownic związanych z ezoterycznym kultem wicca; od Lady Godivy do Lady GaGi - nagość wzbudza silne i często sprzeczne uczucia; może ekscytować albo gorszyć, może symbolizować niewinność lub pobudzenie seksualne, ścisły związek z naturą lub odrzucenie społeczeństwa z jego nakazami i normami - a nawet ponowne odrodzenie w sensie metaforycznym. Mistycy obnażali się pragnąc być bliżej Boga - specjaliści od reklamy dobrze wiedzą, że towar lepiej się sprzeda, gdy przy jego nazwie znajdzie się wizerunek nagiej kobiety.