Kłamstwo i podstęp to od wieków zgrana i nierozłączna para. Politycy, dyplomaci i szpiedzy posługiwali się nimi od zawsze. Współczesny świat oparty na informacji i rywalizacji również nie stroni od tych wątpliwych etycznie metod i często wymusza przyjęcie agresywnych postaw w celu zdobycia przewagi informacyjnej. Uciekanie się do kłamstwa i podstępu szczególnie elektryzuje gdy dotyczy polityki międzynarodowej, kiedy okłamują przywódcy, siebie nawzajem lub swoich obywateli, wykorzystując do prowadzenia ryzykownej gry politycznej swoje służby wywiadowcze. Środowisko międzynarodowe stwarza ku temu dogodne warunki. Nie funkcjonują efektywnie struktury porządku międzynarodowego, które gwarantują przestrzeganie reguł. Nie ma też i instytucji, które w razie ich złamania posiadałyby zdolność do skutecznego reagowania i przeciwdziałania. Brak nieuchronności kary w praktyce oznacza zachętę, brak gratyfikacji dla podmiotów międzynarodowych, działających zgodnie z ogólnie przyjętymi normami – zniechęca by grać fair. Jeżeli jeszcze okaże się, że dzięki kłamstwu polityk odniósł sukces, opinia publiczna wybaczy mu wszystko, w myśl starej maksymy, że cel uświęca środki.
Autorzy książki próbują pokazać wielowymiarowość i niejednoznaczność różnych wariantów gier międzynarodowych. Wskazują na problem niepewności i efektu zaskoczenia w stosunkach między państwami, a także na potencjał i możliwości strategicznego ostrzegania. Dzięki zaprezentowaniu licznych przykładów Czytelnik będzie mógł lepiej zrozumieć mechanizmy rządzące relacjami między państwami, zwłaszcza w kontekście nowej rozgrywki geopolitycznej między Rosją a Zachodem.