"Ekshibicjonista" to 22 historie o spełnieniu i niespełnieniu opowiedziane przez "jubilera języka" - idealnie oszlifowane kamienie szlachetne pamięci, osadzone w wyobraźni najwyższej próby. Sam Autor tak mówi o swojej twórczości literackiej: Kilka tygodni temu przeglądałem stare archiwa (zajęcie stosowne dla mojego "wieku i urzędu") i znalazłem pożółkły, niemal zbutwiały egzemplarz pierwszego numeru "Polityki" z 1957 roku i ku memu zdumieniu zobaczyłem, że jest w nim opublikowane moje opowiadanie Relikwie Świętego Hexariana. (…) Pisałem o małym, szarym człowieczku, który zaczął wątpić, i chociaż w opowiadaniu odnosiło się to do dogmatów wiary chrześcijańskiej, to aluzja była wtedy czytelna: naprawdę chodziło o dogmaty socjalizmu, w które zaczęły wątpić już nie tylko jednostki na peryferiach społeczeństwa, ale coraz liczniejsze kręgi, zwłaszcza "studentów i młodej inteligencji". Tamte dogmaty na szczęście dawno runęły, aluzyjność mojego opowiadania wywietrzała i dzisiaj wygląda ono jak niezbyt wyszukany pamflet antyklerykalny, a mimo to zdecydowałem się je opublikować. Nie jako nostalgiczną ciekawostkę, ale żeby podkreślić, że wciąż opowiadam się po stronie wszelkich wątpiących i zasiewających wątpliwości, bo to oni właśnie są strażnikami naszych sumień, oni są naszą nadzieją, że gdyby świat znowu chciał zwariować, ich głos może nas otrzeźwić. Inne opowiadania w tym tomie powstawały w różnych okresach mojego długiego życia i wyrażają - mam nadzieję - moją wierność obranej drodze: być z boku, być osobnym, do niczego nie należeć, od niczego na zależeć.