Andrzej Chłopecki (1950–2012) – wybitny krytyk muzyczny, znawca muzyki współczesnej i promotor muzyki polskiej. W swych przenikliwych sądach i bezkompromisowych diagnozach niedościgniony wzór odwagi umocnionej gruntowną wiedzą i genialną intuicją. Od końca lat 70. związany z Polskim Radiem był nie tylko jego charyzmatycznym głosem. Współtworzył je na wzór europejskich radiofonii publicznych, radia publicznego jako instytucji kultury. Z podobnym rozmachem tworzył życie muzyczne jako dyrektor festiwali Aksamitna Kurtyna i Musica Polonica Nova oraz członek komisji programowej Warszawskiej Jesieni. Inspirował kompozytorów – „komponował ich komponowanie”, skutecznie namawiając instytucje muzyczne do realizacji tych zamówień, tworzył historię muzyki ostatnich dekad. Był mistrzem pióra, autorem setek tekstów (m.in. „Tygodnik Powszechny”, „Ruch Muzyczny”, „Odra”, „MusikTexte”). A jednak to właśnie w felietonach ujętych w cyklach Dziennik ucha („Res Publica Nowa”) i Słuchane na ostro („Gazeta Wyborcza”) w pełni rozkwitł jego pisarski talent. W tych krótkich błyskotliwych tekstach – porównywalnych z dorobkiem Mycielskiego, Kisielewskiego czy Webera – doraźne oceny zawsze zmierzają ku szerszej refleksji, humor doprawiony jest melancholią, a wyjątkowa indywidualność autora znajduje odbicie w języku. Zwierciadło życia muzycznego – tak, ale oprawione w ramy osobowością Andrzeja.