- Czasami nie wiem, kim tak naprawdę jesteś - wyznała. - I co chciałbyś robić.
Latać - odrzekł poważnie.
- Słucham?!
- Być ptakiem - wyjaśnił.
Jeszcze raz spojrzał w dół. Rudy pojawił się znowu. Stał teraz oparty o mur oficyny, palił papierosa i czekał na kogoś ze swojej paczki. Gołębie przepływały raz po raz nad podwórkiem, obojętne na obecność Rudego.
Zrozumiała.
- Ludziom nie jest to dane, synku – powiedziała.
- Szkoda, nie?
Obróciła jego twarz ku swojej. Popatrzyli sobie w oczy, wiedząc, że są identyczne.
Książka Roku 1997 Polskiej Sekcji IBBY