Dr Aribert Heim pracował w obozie koncentracyjnym w Mauthausen jedynie przez kilka miesięcy 1941 roku, ale pozostawił po sobie wstrząsające wspomnienie. Według zeznań ocalałych, Heim dokonywał eutanazji wstrzykując pacjentom zabójcze substancje prosto w serce chcąc sprawdzić, która z trucizn jest najtańsza i najszybsza w użyciu. W celach eksperymentalnych przeprowadzał operacje na zdrowych ludziach. Został zapamiętany jako jeden z najokrutniejszych lekarzy SS w tym obozie. Jednak w powojennym chaosie, dzięki lukom w dokumentacji i własnemu sprytowi, Heim był w stanie uciec od swojej mrocznej przeszłości i narodzić się na nowo jako godny zaufania lekarz. Ta historia mogłaby się na tym skończyć, ale znaleźli się Niemcy, którzy nie chcieli pozwolić, aby zbrodniarze wojenni uniknęli kary, a wśród nich znalazł się śledczy Alfred Aedtner, który poświęcił kilkadziesiąt lat na tropieniu zbrodniarza. Losy Heima i Aedtnera ukazane są na tle losów innych ukrywających się nazistów oraz ich słynnych tropicieli, jak Simon Wiesenthal. Dzięki pościgowi za Heimem rozwinęło się podejście Niemców do rozliczania się z grzechami z przeszłości i pragnieniem sprawiedliwości za wszelką cenę. Większość książek dotyczących zbrodni nazistowskich kończy się na 1945 roku. Wieczny nazista właściwie wtedy dopiero się zaczyna. Aż do 2009 roku, zagadka zniknięcia Heima pozostawała nierozwiązana. Autorzy Nicholas Kulish i Souad Mehennet po raz pierwszy ujawniają, w jaki sposób Aribert Heim uniknął schwytania - zamieszkał w robotniczej dzielnicy Kairu, zasymilował się z mieszkańcami i przeszedł na islam. Książka jest znakomitym odkryciem historycznym, które wyjaśnia rozliczanie się ze zbrodniami Holocaustu.