Wspólnym motywem przewodnim tekstów zebranych w tym tomie jest transformacyjna rola coachingu. Łączy je różnorodna w swoich źródłach refleksja nad praktyką coachingu jako narzędziem zmiany osobistej. Zaprezentowane zostały tu różne paradygmaty i modele coachingu w działaniu oraz kilka studiów przypadków z własnej praktyki autorów. Wielość przedstawionych podejść koncepcyjnych, od psychologii zorientowanej na proces aż do grafologii, daje ciekawy obraz rozległości i transdyscyplinarnego charakteru dziedziny coachingu. Ta wielość ma też zaletę wynikającą z cybernetycznego prawa koniecznej różnorodności ? poszerzając repertuar metod, metafor i ram dla coachingu, zwiększamy możliwości zmiany. Autorów i redaktora tomu interesuje różnorodność prowadząca do synergii, większej skuteczności i samoświadomości, również samoświadomości zawodowej coacha.