Jest to najobszerniejsza z dotychczasowych polskojęzycznych prezentacji „poezji metafizycznej” w mistrzowskim tłumaczeniu Stanisława Barańczaka. Poezji, która jest owocem najburzliwszych czasów w historii Wielkiej Brytanii i podobnie burzliwych życiorysów jej autorów. Epoka, w której przyszło żyć Donnowi i jego uczniom to nieustannie ścierające się opozycje, zarówno na gruncie politycznym (od Stuartów przez Tudorów, aż po wojnę domową Cromwella), religijnym („świeży” anglikanizm vs. katolicyzm), światopoglądowym (Platon i Ptolemeusz skonfrontowani z najnowszymi teoriami Kopernika i Galileusza). Liryka „poetów metafizycznych” odzwierciedla ten nowy, pełen sprzeczności stan świadomości społecznej i kondycję jednostki. „Poezja metafizyczna, w pełnym sensie tego terminu, to poezja (…) inspirowana przez filozoficzną koncepcję wszechświata i rolę wyznaczoną duchowi ludzkiemu w wielkim dramacie egzystencji” H.J.C. Grierson, Metaphysical Poetry