Jerzy Bahr jest dobrą twarzą dyplomacji III Rzeczypospolitej. Kolejni ministrowie spraw zagranicznych powierzali mu funkcję szefa przedstawicielstw dyplomatycznych Rzeczypospolitej w Królewcu, Kijowie, Wilnie, Moskwie i Aszchabadzie. I nigdy się nie zawiedli. Bahr nigdy nie zabiegał o stanowiska. To jego przełożeni zabiegali, by przyjął powierzone mu misje. To człowiek wyciszony, skromny, powściągliwy i - co ważne - życzliwy dla otoczenia, wrażliwy na ludzką krzywdę i niesprawiedliwość. Wyniósł z domu system wartość, który okazał się niezawodną busolą w sytuacjach wymagających dokonania właściwych życiowych wyborów. Należy do rzadkiej kategorii ludzi wymagających wobec siebie, którzy poprzeczkę surowych zasad stawiają sobie wysoko i nie uznają pleniącego się dziś relatywizmu moralnego. Jerzy Bahr jest człowiekiem sukcesu, ponieważ pozostał wierny zasadom. Gdy w sytuacjach kłopotliwych nie wie, co powiedzieć - mówi prawdę. Gdy nie wie, jak postąpić - zachowuje się przyzwoicie. Jego dewizą życiową jest przykazanie "Kochaj bliźniego jak siebie samego". Traktuje je z całą powagą jako ambasador nadzwyczajny, jak też człowiek zwyczajnych zasad." Ze wstępu profesora Adama Daniela Rotfelda, byłego ministra spraw zagranicznych